W pełnej harmonii z naturą pierwszymi ekologami w pełnym tego słowa znaczeniu byli starożytni Chińczycy. Poprzez odprowadzaną ze swych domostw prymitywną sieć kanalizacyjną rozprowadzali ścieki na poletka, które obsiewali ryżem. A więc jako pierwsi zastosowali hydrobotaniczne oczyszczalnie ścieków.

Roślinność bagienna jest najbogatsza w systemy enzymatyczne i specyficzną rozkładającą resztki białkowo- tłuszczowe florę bakteryjną i dlatego jest bardzo ważnym elementem "czyszczącym" środowisko.

Hydrobotaniczne oczyszczalnie ścieków zwane inaczej roślinnymi, hydrofitowymi, korzeniowymi są polecane szczególnie tam, gdzie zależy nam na harmonijnym wkomponowaniu roślin takich jak trzcina, pałka, czy kosaćce w kompozycję ogrodu, obok oczka wodnego, naturalnego cieku wodnego- rzeczki lub strumyka.

W porównaniu do innych systemów oczyszczalni przydomowych hydrobotaniczne oczyszczalnie ścieków mogą być praktycznie zakładane we wszystkich rodzajach podłoża i tam, gdzie inne systemy odprowadzenia oczyszczanych ścieków są bezradne- tak jak to ma miejsce w przypadku tłustych, zwięzłych glin twardoplastycznych- hydrofitowe oczyszczalnie ścieków tam są najbardziej ekonomiczne i wręcz idealne do zainstalowania, bo nie trzeba wówczas stosować folii izolującej oczyszczalnię od podłoża.

Oczyszczalnie hydrobotaniczne znane na świecie m. in. jako konstrukcje na mokrych terenach - "constructed wetlands" są to głównie oczyszczalnie trzcinowe. Pod pojęciem tym jako oczyszczalnie trzcinowe stosuje się oczyszczalnie oparte głównie na roślinie Phragmites communis - trzcinie pospolitej lecz także są komponowane pałki wodne, sit czy tatarak.

Inne stosowane oczyszczalnie roślinne to popularne oczyszczalnie wierzbowe. W ostatnich czasach zwrócono na nie szczególnie uwagę jako źródło pozyskiwania wierzby energetycznej do produkcji "pellet" - drewna opałowego, czyli wykorzystując dużą zdolność przyrostową i wodochłonność młodych wierzb i pozyskiwanie cennego energetycznego surowca.